یا مهدی
به نام اوکه گر حکم کند همه محکومیم
نمیدونم تا کی میخایم هی گناه کنیم وهی توبه خودمو میگم دیگه خسته شدم از دست خودم از دست اعتماد به نفس ضعیفم از دست دل
بستن به دنیا از دست اینکه نقل ونبات صحبتام غیبته
از دست اینکه همه چیزم مادیات شده اونقدر در این مادیات ودنیای پر از زرق و برق غرق شدم که اگه همون اندازه ای که از خدا طلب ماشینو
"خونه "وشغل "و..." میکردم از خدا طلب تعجیل در
ظهور اقام رو میکردم ظهورش نزدیک تر شده بود.خدایا جرا میدونیم و باز هم میچسبیم به دنیا و تجملاتش اشکال ما انسان ها چیه؟ چرا
بعدقرنهای قرن نمیخاییم آدم بشیم
الهم عجل لولیک الفرج
نظرات شما عزیزان:
